Już tydzień nie pije, słychać: nie bije. Cieszy się jak dziecko, co dostało rower,   który jest za duży. Dziecko jednak rośnie, widzi, że miasto też urosło, rozpycha się   ulica...

  Robią to bez niczyjej pomocy. Głowy jakby nie ma albo jest zajęta chmurami. Więc robią to dwie kończyny, po to żebyś ujrzał koniec. Na początku nie ma początku, wstępu, przedmowy, srebrn...

Czeka na jedyny wers, który się pamięta nawet tuż przed śmiercią, jak na słońce. Opróżniona doniczka obrasta zielono, kamień mięknie pod naciskiem palca. Tulą się zmęczone linie r&oa...

  Jeśli nie piszesz do mnie, wyślij ten list jak najprędzej. Świt nawet nie zdąży skurczyć się jak bezdomny z zimna.   Worek ze śmieciami porzucono pod płotem, żeby pilnował płotu. W...

  Niebo pięknie niedoskonałe, prześcieradło w strzępach. Nieforemna chwila spada na mnie, zatrzymuję się, czy jestem osobnikiem zatrzymanym, osobochwilą, przelicznikiem olśnienia, choć nie...

Gdy go, jak niebieską linkę, która jest za krótka, żeby ją użyć do powieszenia prania, zwijają na Zielonej, niebo zupełnie nie różni się od ziemi: biel, różne odcienie. A...

Głównie Z daleka jest podobna do samotnej główki brukselki, bladej po ugotowaniu. Trochę bliżej przypomina skopaną piłkę, z której na zawsze uciekło powietrze. Całkiem blisk...

I (1) Tuż przed świętami przestaje szarzeć twarz zakurzona cierpliwie. Nie z tego świata oko wędruje, nie z tej ziemi, może z tamtej? Z powrotem? W tę i we w tę. Znowu ręka wyręcza drugą, bo b...

Piosenka zaoczna Shall I say (…)?                                             &n...

Zwiewamy leżąc, aż przeszło. Dawno, dawno temu:  przeszłość czyli wczoraj? Raj, raj, potwór ma na imię powrót, ale łagodny, bez apetytu na nas z prostego teraz. Grzeją słońca ...